Gül'e dair.. Aşk derseniz; size Gül derim. Kokuların en güzelini güle vermiş Allah Ya iman; Gül kokusuna bezeneni sevmektir. Renklerin en güzeli gülkurusu, gül pembesi, kan kırmızısı güller Çocukluğumda bahçemizde miski güller yetişirdi. Onlar özel bir bakım isterler, solmadan itina ile yaprakları toplanır, üzerine şeker ve limon tozu serpilip iyice ovulur. Ve kavanozlara doldurulur. Böylece gül mayası elde edilir. Veya yapraklar şişelere doldurulup üzerleri su ile örtülür. Güneşte yapraklar suya rengini verinceye kadar beklenir. Mahallede her evin penceresinde şişeler içinde gül yaprakları nasılda güzel bir görüntü oluştururdu. Evlerde gül mayasından reçeller kaynatılır, mutfaklar gül kokar, gül kokulu kadınlar reçeller yapardı........ Mevlitlerde gül denliklere doldurulan gül suyu misafirlere serpilirdi. Okunan Kur' an ile gül suyu nasılda yakışır birbirine. Yazın gün batımında, güneşin feri söndüğünde, bahçelerin keyfi başlar artık. Çiçekler sulanmamın verdiği rehavetle kokularını kâinatın en şereflilerine sunar, ikram ederler..Dikenine rağmen eğilir koklarsınız onları, kokularını içinize çeker dalar gidersiniz sevgilinin tenine. Farsça' da bütün çiçeklerin adıymış gül...Gülmenin adı' da gül.... .Gülünce güllerin açması da bundanmış... ".Gül "deyince sevgiden ve sevgiliden başka ne gelir' ki akla. Ha, Gül deyince hemen aklıma Gül Babanın hikayesi geliverdi.. Bir gün Sultan II.Beyazıt, sadrazamı ile ava çıkmış...Şimdiki Beyoğlu koruluğunda at sürerken birden gök boşalırcasına yağmur yağmaya başlamış..Sığınacak bir yer ararlarken uzaktan buram buram gül kokularını duydukları bir bahçe görmüşler. Hemen kokunun geldiği yöne doğru sürmüşler atlarını. .Bir de ne görsünler! İçinde envai çeşit gülün bulunduğu bir gül bahçesi, ,ortasında da bir kulübe. Kulübeye yaklaştıklarında onları ak sakallı nur yüzlü bir ihtiyar karşılamış ve buyur etmiş fakirhanesine..Adını sorduklarında "Bana buralarda Gül Baba derler. Memleketin en nadide güllerini yetiştiririm" demiş..Bahçede ki bütün güller sarı ve kan kırmızısıymış. En çok sevdiği renklermiş bunlar Gül Babanın...O gece kurulan dostluk aylarca sürüp gitmiş...Padişah artık Gül Baba'ya uğramadan, onunla sohbet etmeden, onu görmeden edemez olmuş..Birbirlerine işte böylesine bir muhabbetle bağlanmışlar.. . .Günlerden bir gün, Padişah Gül Babayı ziyarete gittiğinde, ihtiyar ona sarı ve kırmızı güller hediye edip "Sultanım, kendimi artık iyi hissetmiyorum, hakkını helal eyle, Hakka kavuşmam yakındır" buyurmuş. Bunun üzerine Padişah "Böyle söyleyip beni niye üzersin, amma bir gün yüce Rabbimin emri gerçekleştiğinde sizin için nasıl bir eser bırakmamı vasiyet eylersiniz" diye sormuş. Gül Baba yerinden hafifçe kalkarak "Eğer ruhumu şad etmek istersen şuradaki tepeye bir mektep yaptır, oradan büyük adamlar yetişsin .Mektebin arması da benim pek sevdiğim sarı- kırmızı gül renkleri olsun"diye vasiyet etmiş....Bu Sultanın Gül Babayı son görüşüymüş... Kısa bir süre sonrada çok sevdiği Rabbine vuslat olmuş..O yıl Hakkın emri ile II.Beyazıt Han Gül Babanın istediği o yere Galatasaray Sultanisini yaptırmış. Arması o nadide güllerin rengi olan sarı kırmızı olmuş. Ve mektebin bahçesinde birbirinden güzel sarı kırmızı güller açmış..Nice büyük adamlar yetişmiş bu Sultaniden.. . Güller;.çiçeklerin sultanı ..gönüllerin dermanı güller...... Yarsız amel, aşksız bahar, gülsüz bahçe olmaz imiş..Hüda'sız hayatta ise huzur olmazmış. Bülbülün güle feryadı da sırrına agâh olmasındanmış. Bilinir ki, her seher vakti bir sükûn ve sürur vaktidir. .O vakit kimin yüreğinde bir bülbül feryat-ı figân eylese, o bülbül için kalpte bir gül açar, açan gül bir koku saçar, işte duyulan bu koku özlenenden gelen buram buram gülün kokusuymuş&.. Kokuların en güzeli gül, gül kokusuna bezenene selam olsun&&

Aşk derseniz; size Gül derim.
Kokuların en güzelini güle vermiş Allah
Ya iman; Gül kokusuna bezeneni sevmektir.
Renklerin en güzeli gülkurusu, gül pembesi, kan kırmızısı güller
Çocukluğumda bahçemizde miski güller yetişirdi. Onlar özel bir bakım
isterler, solmadan itina ile yaprakları toplanır, üzerine şeker ve
limon tozu serpilip iyice ovulur. Ve kavanozlara doldurulur. Böylece
gül mayası elde edilir.
Veya yapraklar şişelere doldurulup üzerleri su ile örtülür. Güneşte
yapraklar suya rengini verinceye kadar beklenir.
Mahallede her evin penceresinde şişeler içinde gül yaprakları nasılda
güzel bir görüntü oluştururdu.
Evlerde gül mayasından reçeller kaynatılır, mutfaklar gül kokar, gül
kokulu kadınlar reçeller yapardı........
Mevlitlerde gül denliklere doldurulan gül suyu misafirlere serpilirdi.
Okunan Kur' an ile gül suyu nasılda yakışır birbirine.

Yazın gün batımında, güneşin feri söndüğünde, bahçelerin keyfi başlar
artık. Çiçekler sulanmamın verdiği rehavetle kokularını kâinatın en
şereflilerine sunar, ikram ederler..Dikenine rağmen eğilir koklarsınız
onları, kokularını içinize çeker dalar gidersiniz sevgilinin tenine.
Farsça' da bütün çiçeklerin adıymış gül...Gülmenin adı' da gül....
.Gülünce güllerin açması da bundanmış...

".Gül "deyince sevgiden ve sevgiliden başka ne gelir' ki akla.
Ha, Gül deyince hemen aklıma Gül Babanın hikayesi geliverdi..

Bir gün Sultan II.Beyazıt, sadrazamı ile ava çıkmış...Şimdiki Beyoğlu
koruluğunda at sürerken birden gök boşalırcasına yağmur yağmaya
başlamış..Sığınacak bir yer ararlarken uzaktan buram buram gül
kokularını duydukları bir bahçe görmüşler. Hemen kokunun geldiği yöne
doğru sürmüşler atlarını. .Bir de ne görsünler! İçinde envai çeşit
gülün bulunduğu bir gül bahçesi, ,ortasında da bir kulübe. Kulübeye
yaklaştıklarında onları ak sakallı nur yüzlü bir ihtiyar karşılamış ve
buyur etmiş fakirhanesine..Adını sorduklarında "Bana buralarda Gül
Baba derler. Memleketin en nadide güllerini yetiştiririm"
demiş..Bahçede ki bütün güller sarı ve kan kırmızısıymış. En çok
sevdiği renklermiş bunlar Gül Babanın...O gece kurulan dostluk aylarca
sürüp gitmiş...Padişah artık Gül Baba'ya uğramadan, onunla sohbet
etmeden, onu görmeden edemez olmuş..Birbirlerine işte böylesine bir
muhabbetle bağlanmışlar..

. .Günlerden bir gün, Padişah Gül Babayı ziyarete gittiğinde, ihtiyar
ona sarı ve kırmızı güller hediye edip "Sultanım, kendimi artık iyi
hissetmiyorum, hakkını helal eyle, Hakka kavuşmam yakındır" buyurmuş.
Bunun üzerine Padişah "Böyle söyleyip beni niye üzersin, amma bir gün
yüce Rabbimin emri gerçekleştiğinde sizin için nasıl bir eser
bırakmamı vasiyet eylersiniz" diye sormuş.
Gül Baba yerinden hafifçe kalkarak "Eğer ruhumu şad etmek istersen
şuradaki tepeye bir mektep yaptır, oradan büyük adamlar yetişsin
.Mektebin arması da benim pek sevdiğim sarı- kırmızı gül renkleri
olsun"diye vasiyet etmiş....Bu Sultanın Gül Babayı son görüşüymüş...
Kısa bir süre sonrada çok sevdiği Rabbine vuslat olmuş..O yıl Hakkın
emri ile II.Beyazıt Han Gül Babanın istediği o yere Galatasaray
Sultanisini yaptırmış. Arması o nadide güllerin rengi olan sarı
kırmızı olmuş. Ve mektebin bahçesinde birbirinden güzel sarı kırmızı
güller açmış..Nice büyük adamlar yetişmiş bu Sultaniden..
.
Güller;.çiçeklerin sultanı ..gönüllerin dermanı güller......
Yarsız amel, aşksız bahar, gülsüz bahçe olmaz imiş..Hüda'sız hayatta
ise huzur olmazmış.
Bülbülün güle feryadı da sırrına agâh olmasındanmış.
Bilinir ki, her seher vakti bir sükûn ve sürur vaktidir. .O vakit
kimin yüreğinde bir bülbül feryat-ı figân eylese, o bülbül için kalpte
bir gül açar, açan gül bir koku saçar, işte duyulan bu koku özlenenden
gelen buram buram gülün kokusuymuş&..
Kokuların en güzeli gül, gül kokusuna bezenene selam olsun&&

Gül'e dair.. Aşk derseniz; size Gül derim. Kokuların en güzelini güle vermiş Allah Ya iman; Gül kokusuna bezeneni sevmektir. Renklerin en güzeli gülkurusu, gül pembesi, kan kırmızısı güller Çocukluğumda bahçemizde miski güller yetişirdi. Onlar özel bir bakım isterler, solmadan itina ile yaprakları toplanır, üzerine şeker ve limon tozu serpilip iyice ovulur. Ve kavanozlara doldurulur. Böylece gül mayası elde edilir. Veya yapraklar şişelere doldurulup üzerleri su ile örtülür. Güneşte yapraklar suya rengini verinceye kadar beklenir. Mahallede her evin penceresinde şişeler içinde gül yaprakları nasılda güzel bir görüntü oluştururdu. Evlerde gül mayasından reçeller kaynatılır, mutfaklar gül kokar, gül kokulu kadınlar reçeller yapardı........ Mevlitlerde gül denliklere doldurulan gül suyu misafirlere serpilirdi. Okunan Kur' an ile gül suyu nasılda yakışır birbirine. Yazın gün batımında, güneşin feri söndüğünde, bahçelerin keyfi başlar artık. Çiçekler sulanmamın verdiği rehavetle kokularını kâinatın en şereflilerine sunar, ikram ederler..Dikenine rağmen eğilir koklarsınız onları, kokularını içinize çeker dalar gidersiniz sevgilinin tenine. Farsça' da bütün çiçeklerin adıymış gül...Gülmenin adı' da gül.... .Gülünce güllerin açması da bundanmış... ".Gül "deyince sevgiden ve sevgiliden başka ne gelir' ki akla. Ha, Gül deyince hemen aklıma Gül Babanın hikayesi geliverdi.. Bir gün Sultan II.Beyazıt, sadrazamı ile ava çıkmış...Şimdiki Beyoğlu koruluğunda at sürerken birden gök boşalırcasına yağmur yağmaya başlamış..Sığınacak bir yer ararlarken uzaktan buram buram gül kokularını duydukları bir bahçe görmüşler. Hemen kokunun geldiği yöne doğru sürmüşler atlarını. .Bir de ne görsünler! İçinde envai çeşit gülün bulunduğu bir gül bahçesi, ,ortasında da bir kulübe. Kulübeye yaklaştıklarında onları ak sakallı nur yüzlü bir ihtiyar karşılamış ve buyur etmiş fakirhanesine..Adını sorduklarında "Bana buralarda Gül Baba derler. Memleketin en nadide güllerini yetiştiririm" demiş..Bahçede ki bütün güller sarı ve kan kırmızısıymış. En çok sevdiği renklermiş bunlar Gül Babanın...O gece kurulan dostluk aylarca sürüp gitmiş...Padişah artık Gül Baba'ya uğramadan, onunla sohbet etmeden, onu görmeden edemez olmuş..Birbirlerine işte böylesine bir muhabbetle bağlanmışlar.. . .Günlerden bir gün, Padişah Gül Babayı ziyarete gittiğinde, ihtiyar ona sarı ve kırmızı güller hediye edip "Sultanım, kendimi artık iyi hissetmiyorum, hakkını helal eyle, Hakka kavuşmam yakındır" buyurmuş. Bunun üzerine Padişah "Böyle söyleyip beni niye üzersin, amma bir gün yüce Rabbimin emri gerçekleştiğinde sizin için nasıl bir eser bırakmamı vasiyet eylersiniz" diye sormuş. Gül Baba yerinden hafifçe kalkarak "Eğer ruhumu şad etmek istersen şuradaki tepeye bir mektep yaptır, oradan büyük adamlar yetişsin .Mektebin arması da benim pek sevdiğim sarı- kırmızı gül renkleri olsun"diye vasiyet etmiş....Bu Sultanın Gül Babayı son görüşüymüş... Kısa bir süre sonrada çok sevdiği Rabbine vuslat olmuş..O yıl Hakkın emri ile II.Beyazıt Han Gül Babanın istediği o yere Galatasaray Sultanisini yaptırmış. Arması o nadide güllerin rengi olan sarı kırmızı olmuş. Ve mektebin bahçesinde birbirinden güzel sarı kırmızı güller açmış..Nice büyük adamlar yetişmiş bu Sultaniden.. . Güller;.çiçeklerin sultanı ..gönüllerin dermanı güller...... Yarsız amel, aşksız bahar, gülsüz bahçe olmaz imiş..Hüda'sız hayatta ise huzur olmazmış. Bülbülün güle feryadı da sırrına agâh olmasındanmış. Bilinir ki, her seher vakti bir sükûn ve sürur vaktidir. .O vakit kimin yüreğinde bir bülbül feryat-ı figân eylese, o bülbül için kalpte bir gül açar, açan gül bir koku saçar, işte duyulan bu koku özlenenden gelen buram buram gülün kokusuymuş&.. Kokuların en güzeli gül, gül kokusuna bezenene selam olsun&&

Elini son defa yanağıma koy..
/..İstemiyorsan giderim..giderim..

İnandığım değerleri kaldırdım çeyiz sandığıma
Sakladım.../...Kenarlarını tığla ördüğüm umutlarımın arasına
Parmaklarımda naftalin kokusu
Alışamadım unutulmaya...


Kaç yaşında sevdim ben bu yalnızlığı..?
Hangi yürek öncüsü oldu ezinç taşkınlıklarımın..?
Bana düşen artık susmaktır
Toplamından taşıyorum iç acılarımın...


Defterimin arasında kurutulmuş anılar
Yüzlerinde palyaço gülüşleri
Kimbilir../..hangi sevdadan kalma..?





..Serin bir sonbahar akşamında söz../..İsmini unutur silerim..silerim

İsyan perdesini indirdi gece, suya yansıdı öksüzlüğüm
Şehrin kapılarını tutsun bütün yıldızlar,
Yoksa firar edip kaçacak hüznüm...

Sevdiğim erkekler geliyor aklıma.
Bir çocuk gibi usulca sokulup,
Bir nehir gibi akıp giden erkekler!




Ama sen
Son vurgunum../...en çok vurulduğum..!

Veda mektubun hala cüzdanımda,
Biraz yırtıldı ve buruştu ama
Tek kanıtı biten bir aşkın